Bir Endüstri ve Sistem Mühendisliği öğrencisi olarak ve kişisel gelişim üzerine , eğitiminin daha nasıl verimli olabileceği üzerine araştırma yaparken ; çok başarılı insanların hayatlarını planladıklarını fark ettim .Her gün ne yapmaları gerektiği yazıp , işlerini düzene sokan insanlardır bunlar .Hatta beyinlerinde sahip oldukları düşünce ise ; böyle gereksiz şeyleri beynimde tutmaktansa ne yapacağımı yazıp işlerimi ayarlayayımdır .
Bilmiyorum size plan yapmanızı söyleyen birisiyle karşılaştınız mı ama özellikle Amerika da herkesin bunun üzerin konuştuğunu , tavsiye ettiğini bilirsiniz.
Peki biz bunu destekliyor muyuz ? Alimler bile gününü planlamayan insanların çok afedersiniz 'ahmak ' olduğunu bildirmiştir. (Önemli olan kendimizi düzeltmektir ve unutmayalım ki ulaşmak istediğimiz şeye aniden , bir gecede ulaşamayız .Çünkü onlar bizim alışkanlıklarımızdır ve bu alışkanlıklar bize zarar veriyor ise bunlardan kurtulmak icab eder )
Benim inandığım bir düşünce vardır ; her şey birbiri ile ilgilidir. Hayatta hiç ummadığımız şey bile bize bir şey öğrete bilir .Şuan okumakta olduğum bir kitaptan bahsetmek istiyorum .Bu kitabın ismi 'amaç' .Kitapdaki ana karakter işleri ile sıkıntıda iken çocuğunu mutlu etmek amacıyla çıkmış olduğu dağ gezisinde çocukların oynadığı oyundan şirketini nasıl yönetmesi gerektiğini öğreniyor .Yani aslında , bizim durumlara ( iyi ve ya kötü durum) bakış açımız , bize bir getiri sağlıyor .Olumlu ve ya olumsuz .Eğer öğrenmek amacı ile bakarsak her şey bize bir araç olur ..
İki gün öncesinde Toyota Fabrikasına geziye gittik ve benim orada fark ettiğim en büyük şey ; Aşırı derecede planlı olmasıydı. Her yerde panolar vardı. Mavi vardiya , kırmızı vardiya , yeşil vardiya gelişmelerini , çalışanların resimlerini , nezaman gelmesi gerektiğini anlatan yazılar gördüm üzerlerinde. Diğer fark ettiğim şey ise dolaplardı. Her şey düzenli bir şekilde dizilmişti.Zaten bir arabanın en küçük parçalarının birleştirilip arabanın son işleme gelmesine kadar olan her aşama sıralanmış bir haldeydi. İşte plan budur dedim . Adamlar zaten ne yapması gerektiğini öğreniyorlardı çünkü bir mühendis iseniz Toyota fabrikasına girdiğinizde bir çalışan olarak size 2 yıl boyunca birisi mentörlük yapar ve siz işi bu iki yıllık süreç içerisinde kavramayı bırakın alışkanlık haline getirirsiniz .Nezaman çalışmanız gerektiğini gösteren panolar ,düzenli halde giden bir rota ,aynı kıyafeti giyen , sabahları ne giysem derdi olmayan , her türlü can güvenliği düşünülmüş , yüksek teknoloji ile çalışan ortamlar ,titiz ortam ... her şey planlanmış .
Böyle büyük kalabalıklar da böyle bir planın uygulanması aslında çok kolay değil .Eğer biz bunu kendi hayatımızda denersek bizim için daha kolay olacaktır , sadece biraz gayretle ...
